Pagina's

maandag 18 juli 2011

Onze katten 2

In 1993 hadden we ook maar één kat en mocht ik van ML. (Man Lief). twee nieuwe nemen. Het leek me leuk om twee jonge katjes te nemen zodat ze samen op zouden groeien en spelen. In de buurt was een fruitboerderij waar een nestje katjes lag en zijn we gaan kijken. Ze waren net als mams allemaal zwart-wit en we hebben er een uitgezocht, een poesje. Ze was nog te jong om mee te nemen en zouden haar een dag of tien later op gaan halen. Alvast een naam voor haar uitgezocht: Nymfa, Grieks voor jonge vrouw.

Via via vernomen dat er in het asiel een nestje rode katjes was en dat wilde ik ook heel graag. Deze waren al tien weken en ik kon een katertje mee nemen. (Nog geen naam verzonnen want bij het lezen van de namen voor de poes was er bijna geen enkele die ML goed genoeg vond. Meestal verzinnen we ook een naam als het beestje er is want dan weet je een beetje hoe of wat.)
Het beestje even in de bijkeuken/stal/washok (van alles stond er, fietsen , wasmachiene, vriezer, tuingereedschap en planken aan de muur met van alles en nog wat er op...) gezet want we hadden honden die katten gewend waren maar zo een klein beestje... daar moesten ze eerst even rustig aan wennen. Op een gegeven moment kijken hoe het met het beestje was. "Niet" te vinden, bleek dat hij achter de vriezer, onder een soort korfje bij de motor was gaan zitten. Aan het staartje moest ik hem er vandaan halen (echt geen ander mogelijkheid). De boel met wat hout gebarricadeerd, fietsen buiten gezet zodat er wat meer loop ruimte was. Later weer gaan kijken.....geen kat te zien.....ik was bang dat hij naar buiten geslopen was terwijl ik met de fietsen bezig was. Toch gaan zoeken, alles op de planken voorzichtig opzij schuiven om te kijken of meneer er zat. Uiteraard begon ik bij de laagste plank, het was tenslotte nog maar z'n klein ding..... Eindelijk .....op de bovenste plank, boven op de buitenstoel kussens , tegen het plafond lag meneer te slapen. "Pokke Kat" zei ik tegen hem, "Ik heb me rot gezocht naar je....voor straf heet je de rest van je leven zo...."


's Avonds mocht Pokke kennis maken met de honden en ML.



Als klein beestje krop Pokke graag in van alles en nog wat.


Na een week Nimfa gehaald en rustig laten wennen aan de honden.













Nimfa lag graag bij Pokke. Eigenlijk wilde Pokke daar niets van hebben. Ze ging stiekem bij hem liggen als hij sliep, iedere keer weer zodat Pokke op een gegeven moment niet meer beter wist en het toch ook gezellig vond.


Nimfa is helaas niet oud geworden, maar 4 jaar. Het was een katje dat wat zwak was en vaak ziek. Uiteindelijk had ze een verschompelde nier en een erg vergrote nier die het ziek zjn niet meer aan kon en moesten we haar in laten slapen..... 

Een jaar later is Tabby gekomen en ook daar kon Pokke het goed mee vinden (na uiteraard eerst even er aan wennen)


Pokke had al eens eerder wat last gehad van een verstopte blaas maar dat was weer goed gekomen met een medicijn behandeking en ander voer wat hij de rest van zijn leven moest eten. Toen hij een jaar of 12-13 was, was hij totaal verstopt (blaas en darnen, de peristaltiek in het laatse stuk darm was verminderd) Met flink wat kneedwerk door de dierenarts van de buik/darmen en een hééééééleboel laxeermiddel zijn de darmen weer op gang gekomen en moest hij een tijdje een cateter hebben. Dat betekende dus continu urineverlies en werd de logeer kamer aangepast zodat hij (en ik 's nachts) daar konden bivakeren. Geukkig was het een goede zomer en met twee anti doorlek matras beschermers, oude lakens en slaapzak kon Pokke 's nachta lekker bij mij slapen en overdag kon de boel gewassen worden en buiten drogen. Ook  toen is hij hier er weer goed bovenop gekomen. Alleen de rest van zijn leven ieder dag laxeer middel. In de winter/weekend kon ik het wel eens een dagje uitstellen doordat er minder haren-rui was en zodat we familie konden bezoeken. De laatste twee jaar moest hij het echt iedere dag hebben en zijn we niet meer een weekend bij familie/kennissen op bezoek geweest. De kat was me toch meer lief.....
Vorig jaar kerst is hij toch weer verstopt geraakt. Het was de dierenarts (en thuis de verdere  benandeling)gelukt om het geheel op weer gang te helpen maar Pokke had zijn laatste leven verbruikt en wilde niet meer goed eten......te weinig om aan te sterken....teveel om te sterven......half januari viel de moeilijke beslising......




Het was een heerlijk jong. Genoot van het leven en de aandacht. Als ik achter aan de tafel bezig was en Pokke lag op de bank te slapen kon je wat tegen hem zeggen en op grote afstand hoorde je hem spinnen. Het was een heerlijk kacheltje met de winter, ging mee naar boven als we naar bed gingen en kwam dan boven op het dekbed op je heupen of schouder liggen en zijn warmte drong door alles heen. Ondanks dat ik veel draaide bleef hij stug liggen.
Ik mis hem nog altijd...................begin juni zou hij 18 zijn geworden, een mooie leeftijd voor een kat maar voor mij nog altijd te jong.


Het is een heel verhaal geworden en ik neem het je niet kwalijk als je het niet helemaal door hebt gelezen maar ik wilde het "even" met jullie delen...

Tot schrijfs......